KUŠIĆI

Kušići se nalaze na 25 km od Ivanjice prema Sjenici na obroncima planine Javor na 1000 metara nadmorske visine i na oko 240 km od Beograda. Ovo selo je danas vrlo interesantno mesto za turiste, zbog idealne nadmorske visine, borove šume, koncentracije jona i ruže vetrova i kao takvo predstavlja pogodno mesto za lečenje bronhitisa i astme. Autobuska linija Beograd-Sjenica saobraća kroz Kušiće a autobuska stanica se nalazi ispred restorana vile "Angelina" iz naše ponude.

Aktivnosti

Gosti vile Angelina mogu da se bave sportom (fudbal, rukomet, košarka, odbojka, tenis) na školskim terenima koji se graniče sa dvorištem vile. Ispod samog pansiona nalazi se staza za sankanje i skijanje. Izvor pitke planinske vode i staza kroz šumu. Na oko 500 metara od domaćinstva nalazi se i ski staza sa žičarom.

Ovakav vid odmora preporučujemo onim gostima koji žele da se odmore u šetnji planinskim stazama, zbog sankanja, skijanja, branja lekovitog bilja na Javoru, obilaska kanjona reke Uvac, vožnje bicikla, upoznavanja prirodnih lepota Ivanjice. U Kušiće dolaze sportisti na pripreme, planinari, likovne kolonije, oni koji hoće da poprave krvnu sliku i svi ljubitelji prirode i zdrave ekološke sredine, a ovde je pravi odmor od stresne gradske vreve. 

Planina Javor

Planina Javor jedna je od najlekovitijih u Srbiji. Nalazi se na 1.520 metara nadmorske visine, a malo je poznato da je pogodna za lečenje niza bolesti - anemije, hroničnih respiratornih oboljenja, bronhitisa, astme, emfizema i podizanje opšteg stanja zdravstvenog imuniteta. Ivanjički kraj, kome pripada i planina Javor, poznat je i zanimljiv i zbog prirodnih lepota i raznovrsnog i bogatog biljnog i životinjskog sveta. Na ovoj planini šume obiluju bukvom, smrčom, hrastom, vrbom, topolom, javorom, brezom, a obiluje divljim borovnicama, malinama, kupinama, jagodama...

Ljubitelji prirode su u mogućnosti da se upoznaju i sa kulturno-istorijskim spomenicima, a jedan od njih je najstarija škola sa internatom u ivanjičkom kraju, zajedno sa crkvom, koju je izgradio vladika Janja 1833 godine. U ovom kraju razvijen je lovni turizam, zahvaljujući raznovrsnom životinjskom svetu, a dominiraju lisice, zečevi, vukovi, srne, divlje svinje, fazani, orlovi, sove, kobci...

Javor obuhvata prostor između reka Tisovice, Uvca, Brnjice i Nošnice. Nošnica je prirodna granica između Javora i Golije, a najviši vrh je Vasilin vrh od 1.520 metara. Bogat je pašnjacima i čistim izvorima i u pravom smislu je istorijska planina, jer su na njoj vođeni ratovi 1804, 1876-1878. i 1912. godine. Sve do Balkanskog rata 1912. godine, ovde je bila srpsko-turska granica.

U prolećnom i letnjem periodu organizovano može da se poseti Prirodni rezervat „Uvac", u sklopu kog se nalazi Uvačko jezero, gde gosti mogu svakodnevno da uživaju u čarima prirode, vožnji čamcima, kao i obilascima pećina. Na putu Javor - Sjenica nalaze se Sjeničko jezero i kanjon Uvca, gde je stanište beloglavog supa, jedno od retkih u Evropi. Moguće je organizovati izlet na Sjeničko jezero, čamcem ući između planina koje obiluju pećinskim nakitom, a moguće je posetiti i kanjon Uvca (izvor: ivatourism.org/sr/).

Planina Golija

Golija je bez sumnje jedna od najlepših i šumama najbogatijih planina u Srbiji. To je najviša planina jugozapadne Srbije i nosi epitet vazdušne banje. Goliju je zbog niza specifičnosti i karakteristika Vlada Srbije proglasila Parkom prirode prve kategorije (2000. godine), da bi je UNESKO kategorisao kao Rezervat biosfere (2001). To je do skora bio jedini rezervat biosfere u Srbiji. Na ovoj planinskoj lepotici nalazi se veliki broj prirodnih retkosti. Njena ogromna površina i očuvana životna sredina omogućavaju postojanje izuzetno velikog broja različitih vrsta biljnog i životinjskog sveta, brojnih izvora, potoka i reka, ali i tri jezera. Svakako najpoznatije je Daićko, ali ne manje značajna i zanimljiva su i Košaninova jezera i jezero Nebeska suza na Okruglici. Kao što su i sve druge znamenitosti Golije dar prirode i jezera su – prirodna (izvor: ivatourism.org/sr/).

Planina Mučanj

Mučanj je planina u jugozapadnom delu Srbije, koja se prostire istočno od planine Murtenice, severno od planine Javor i zapadno od Ivanjice. Planina se nalazi u blizini sela Katići. Najviša tačka planine je vrh Jerinin grad sa nadmorskom visinom od 1534 metra. Mučanj je prepoznatljiv po svom kraškom reljefu i stenama od kojih se sastoji Jerinin grad, a uočljiv je sa magistralnog puta koji prolazi ispod same planine. U bogastvu kraških oblika reljefa ističu se pećine. Ova planina svojim imenom čuva uspomenu na mučan uspon Svetog Save na sam vrh, na kome je, prema legendi, odmarajući se, kamen prekrstio svojim pastirskim štapom, i iz kamena je potekla lekovita voda, koja i danas teče i obiluje blagotvornim svojstvima, pa nije čudno što je ovaj vrh izuzetno posećen u svako doba godine. Godine 2019. je na Mučnju sagrađen vidikovac, a turističkom signalizacijom su obeleženi prilazi ovom lokalitetu, pa su posete ovoj planini višestruko uvećane (izvor: ivatourism.org/sr/).

Specijalni rezervat prirode Uvac

Specijalni rezervat prirode "Uvac" je prirodno dobro od izuzetnog značaja, tj. prirodno dobro I kategorije. Nalazi se u jugozapadnoj Srbiji u okviru Starovlaško – raške visije. Okružen je planinama Zlatar, Murtenica, Čemernica, Javor i Jadovnik i zahvata površinu od 7543 hektara. Oko 2/3 rezervata se nalazi na teritoriji opštine Nova Varoš, dok se 1/3 nalazi na teritoriji opštine Sjenica. Minimalna nadmorska visina rezervata je 760 m, a maksimalna 1322 m. Centralnu morfološku celinu rezervata predstavlja kanjonska dolina reke Uvac sa dolinama njenih pritoka. Vode reke Uvac, duboko su usekle svoje korito u krečnjačke stene i formirale sužene klisurasto – kanjonske doline sa visokim, strmim krečnjačkim liticama. Prosečna dubina dolina je između 200 i 300 m, a maksimalna do 350 m. Posebna vrednost kanjonskih delova doline su uklješteni meandri. Rtovi meandara u okolini sela Lopiže imaju relativnu visinu od oko 100 m. Meandri Uvca su već prepoznatljiva slika iz jugozapadne, ali i cele Srbije – sigurni smo da će ih, u godinama koje slede, posetiti brojni posetioci iz celog sveta. Okolina je sa skaršćenim površinama u kojima su brojni kraški oblici: kraške površi, uvale, vrtače, okapine, pećine i jame.

Pećine su brojne i po veličini variraju od potkapina do jednog od najvećih do sada poznatih pećinskih sistema u Srbiji, a to je Ušački pećinski sistem čija dužina do sada istraženih kanala iznosi 6.185 m. Ušački pećinski sistem se sastoji od dve pećine – Ušačke i Ledene, kao i jame Bezdana koja ih spaja. Vredno je istaći i druge pećine kao što su: Tubića pećina, pećina Durulja, Baždarska pećina... Sve ove pećine odlikuje bogatstvo pećinskog nakita taloženog iz prokapnih voda u vidu stalaktita, stalagmita, stubova, draperija, staklastih iglica...

Specijalni rezervat prirode "Uvac" izdvaja prisustvo oko 130 vrsta ptica. U najznačajnije spada beloglavi sup (Gyps fulvus) – jedna od dve preostale vrste lešinara koje se danas gnezde na području Srbije.

Beloglavi sup je vrsta orla lešinara, impozantne veličine, raspona krila i do 3 metra što ga čini moćnim letačem čiji let su istraživali i naučnici - aeronautičari i primenjivali pri konstrukciji letelica. Njegova uloga u lancu ishrane u ekosistemu je jedinstvena i nezamenljiva - isključiva hrana su mu uginule životinje, čime sprečava širenje zaraza i na taj način čini ''prirodnu reciklažu''.

Ova retka vrsta nakon Drugog svetskog rata je bila pred izumiranjem. Zahvaljujući entuzijazmu lokalnog stanovništva i ornitologa Biološkog instituta iz Beograda i proglašenjem Specijalnog rezervata prirode "Klisura reke Uvac", 1971. god. od strane resornih ministarstava, beloglavi supovi su sačuvani od potpunog izumiranja. Ipak, 1990. godine na teritoriji Uvačkih jezera preživelo je samo 10-ak jedinki beloglavog supa. 1994. godine organizovano je hranilište Manastirina, na koje se iznose tela uginulih životinja koja su isključiva hrana ove vrste. Doslednim sprovođenjem programa ishrane (godišnje se u "restoran beloglavih supova u prirodi" iznese oko 250 tona hrane i klaničnog otpada) i pre svega zalaganjem čuvara zaštićenog područja zaposlenih u Rezervat Uvac d.o.o. iz Nove Varoši (privredno društvo koje se stara o SRP ''Uvac'') brojnost beloglavih supova se do danas povećala na oko 110 gnezdećih parova (u kanjonu Uvca i kanjonu reke Mileševke), odnosno 450-500 jedinki. Tako je kolonija ove jedinstvene vrste ptica postala najveća na Balkanu i jedna od najvećih u Evropi (izvor: www.uvac.org.rs/specijalni-rezervat-prirode-uvac).

Smeštaj